Dood
Het laatste stadium van innerlijke groei
Elisabeth Kübler-Ross
Uitgeverij Ambo, 1975
De dood is de sleutel van de deur naar het leven. Als
wij aanvaarden dat ons leven begrensd is, vinden wij
de kracht om de rollen en verwachtingen die ons
vreemd zijn van ons af te zetten. Iedere dag van ons
leven - hoe lang dat ook zal duren - kunnen we dan
gebruiken voor een zo rijk mogelijke groei.
Juist het ontkennen van de dood is er voor een deel
de oorzaak van dat veel mensen een leeg en doelloos
leven leiden. Want wanneer je leeft of er nooit een eind
aan je bestaan zal komen, kom je er maar al te gemakkelijk
toe om dingen uit te stellen. Je leeft dan je leven
als voorbereiding op de dag van morgen of als herinnering
aan de dag van gisteren en intussen gaat de dag van
vandaag verloren. Als je er daarentegen van
doordrongen bent dat iedere dag waarop je wakker
wordt je laatste kan zijn, dan doe je je best dat je die dag
besteedt om te groeien tot degene die je werkelijk bent
en om met andere mensen in contact te komen.
Uitgaande van deze overtuiging bracht de vermaarde
psychiater Elisabeth Kübler-Ross in dit boek uitspraken,
meningen en denkbeelden over de dood bijeen. Er zijn
persoonlijke getuigenissen bij van mensen die nauw
betrokken zijn geweest bij sterfgevallen. Zo is er bijvoorbeeld
een brief van een verpleegster, die zich op haar sterfbed
tot haar collega´s richt. Verder komen er enkele
beschouwingen in voor hoe vanuit verschillende
religies (jodendom, hindoeïsme, boeddhisme) over de
dood wordt gedacht. Tenslotte is er een indrukwekkend
relaas van mevrouw Kübler-Ross, die vertelt over
haar eigen confrontatie met de dood en over haar eerste
ervaringen bij de begeleiding van stervenden.
(Bovenstaande tekst komt van de achterkant van het boek)